Christina Maxouri et ses chaussures empruntées

 

Je ne les aime pas mais j'habite un pays qui vit et respire dans les stéréotypes. Lorsqu'on m'a invité à aller entendre Christina Maxouri, j'ai pensé « encore une chanteuse qui chante Hadjidakis Theodorakis, Xarchakos et tant d'autres », incontestablement de grands artistes mais si souvent repris et à un point tel que leur éclat en pâlit un peu. Comme j'avais tort! D'abord, Christina Maxouri n'est pas une chanteuse de plus, c'est un être dont la seule présence emplit tout l'espace ; elle peut même s'affranchir de tout accompagnement sonore pour donner libre cours à son talent tout simplement parce qu'elle en déborde. Elle est entrée dans la salle, tout en douceur, avec une gestuelle, un art du théâtre à couper le souffle et a entonné a capella des chants qui célèbrent la beauté de la vie, l'amour, la douleur de la mort et de la perte, des chansons on ne peut plus grecques qu'après toutes ces années j'ai entendues avec un sentiment nouveau de fierté à l'idée qu''elles appartenaient au patrimoine culturel de ma patrie. La beauté de la musique, de la poésie qui cherche à nous unir, c'est ce que Christina Maxouri veut transmettre à son public et que pour ma part, j'ai vivement ressenti. Et comme nous avons besoin aujourd'hui de tels artistes, authentiques, vrais, sincères autant avec eux-mêmes qu'avec les autres.

 

Ne manquez pas « les chaussures empruntées » de Christina Maxouri. Les deux dernières représentations auront lieu les 9 et 16 mars au Kentro Elenxou Tileoraseon (Centre de contrôle de la télévision), 91 A, rue Kyprou et Sikinou à Kypseli.

Réservation nécessaire : 2130040496

 

Plus d’informations sur : www.christinamaxouri.com/

 

Les photos sont prises par Marily Zarkou

 

Katerina Siani   8/3/2016

Traduit par Joëlle Cantin

 

Η Χριστίνα Μαξούρη και τα δανεικά παπούτσια της

 

Δεν μου αρέσουν τα στερεότυπα και ζω σε μία χώρα που ζει και αναπνέει μέσα από αυτά. Όταν με κάλεσαν να ακούσω την Χριστίνα Μαξούρη, σκέφτηκα, ακόμα μία τραγουδίστρια που θα τραγουδήσει Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο και τόσους άλλους που είναι αναμφισβήτητα μεγάλοι αλλά αναπαράγονται με τέτοια συχνότητα και σε τέτοιο βαθμό που έχουν πια χάσει την αίγλη τους. Πόσο λάθος έκανα! Η Χριστίνα Μαξούρη, πρώτον, δεν είναι ακόμα μία τραγουδίστρια, είναι ένα ον που γεμίζει τον χώρο μόνο με την παρουσία της, που δεν χρειάζεται φανφάρες για να αναδείξει το ταλέντο της γιατί απλούστατα ξεχειλίζει από αυτό. Μπήκε στην αίθουσα, γεμάτη γλυκύτητα και με μία θεατρικότητα που σου κόβει την ανάσα και άρχισε να τραγουδάει a capella τραγούδια που υμνούν την ομορφιά της ζωής, του έρωτα, τον πόνο του θανάτου και του χαμού, αμιγώς ελληνικά τραγούδια που μετά από τόσα χρόνια τα άκουσα και ένιωσα περήφανη που ανήκουν στην πολιτιστική κληρονομιά της πατρίδας  μου και ένιωσα όμορφα που βρέθηκε μία καλλιτέχνιδα που θέλησε να περάσει στο κοινό της ακριβώς αυτό, την ομορφιά της μουσικής, της ποίησης που σκοπός της είναι να ενώσει τον κόσμο. Και πόσο έχουμε ανάγκη σήμερα από τέτοιους καλλιτέχνες, αυθεντικούς, αληθινούς, ειλικρινείς με τον εαυτό τους και με τους άλλους.

 

Μην χάσετε τα «Δανεικά παπούτσια» της Χριστίνας Μαξούρη.  Δύο τελευταίες παραστάσεις στις  9 & 16 Μαρτίου στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91Α & Σικίνου, Κυψέλη. Κρατήσεις απαραίτητες στο 2130040496

 

Πληροφορίες: www.christinamaxouri.com/

 

Οι φωτογραφίες είναι της Μαρίλης Ζάρκου

 

Κατερίνα Σιάνη  8/3/2016