top of page

Dans les coulisses de la « Nuit des rois » au théâtre PK avec la troupe Seveneleven

 

Comment c'est, une pièce de théâtre vue des coulisses ? Je pourrais le formuler en un seul mot : passionnant ! Le 13 mars dernier, j'ai pu suivre la représentation de la Nuit des rois » de Shakespeare par la troupe Seveneleven au théâtre PK.

J'avais déjà vu la pièce mais c'est comme si je voyais quelque chose de différent, peut-être parce que je la voyais à travers les yeux des acteurs eux-mêmes et que je ressentais leurs vibrations, leur trac et leur enthousiasme à chaque instant. J'ai été fascinée par la façon dont le metteur en scène et les acteurs travaillent durant toute la durée de la représentation, comme si celle-ci était un organisme vivant ; il leur faut tantôt le garder en vie ou le réanimer, tantôt le transformer en ce qu'ils voudraient en faire. Par instants, ils en sont aussi tout simplement fiers, parce qu'il est tout ce pour quoi ils combattent, non seulement là mais depuis la toute première répétition.

La troupe commence à se préparer longtemps avant la représentation, met en place le décor, s'échauffe, se détend, se rassemble, tous essaient les costumes et se maquillent. Un peu avant le début, on ferme le rideau ; c'est la séparation de deux mondes, la salle et la scène. Les gens entrent, on les entend parler, et tous en coulisses se font plus silencieux et attentifs, les trois coups se font entendre et un silence total règne maintenant partout. Moi, installée sur un escalier pour ne pas gêner les acteurs pendant la représentation, j'observe tout mais c'est comme si je n'existais pas, je regarde, j'écris, je photographie mais pour eux je ne suis pas là.

La pièce commence et le moniteur se déclenche ; de cette façon je peux voir moi aussi ce qui se passe sur la scène. Les mots s'enchaînent, les scènes se succèdent, le public rit, s'émeut, répond, je le sens qui pénètre petit à petit dans le monde illyrique. En coulisses cependant, c'est un tout autre monde : trac, fébrilité, changement de vêtements, tout doit se faire en toute hâte et sans se tromper. Le metteur en scène est continuellement en alerte, compte chaque minute, chaque mot, coordonne et corrige, tous sont réglés comme des horloges, ils sont une troupe et cela se voit à leurs regards. Si l'un d'entre eux fait une erreur, c'est pour tous le même nœud à l'estomac, et quand l'un d'entre eux excelle, c'est leur réussite à tous. Derniers rebondissements et dénouement de l'intrigue, ils sont en scène et je sens l'énergie submerger l'espace, ils rentrent tous en coulisses visiblement contents et ressortent l'instant d'après ; nouveaux applaudissements.

Le public commence à partir, les acteurs rayonnent, habités par ce qu'ils ont eux-même créé par leur talent, leur investissement et leur camaraderie, portés par un texte admirable et leur amour du théâtre qui vient tout juste de rencontrer un public chaleureux décidé à passer quelques heures en leur compagnie.

Pour moi, ce fut une expérience incomparable, 4 heures d'insouciance comme si le monde était devenu, ne serait-ce que pour un temps, ce qu'il doit être.

 

Katerina Siani  13/4/2016

Traduit par Joëlle Cantin

Στα παρασκήνια της «Δωδέκατης νύχτας» στο θέατρο ΠΚ με την ομάδα Seveneleven

 

Πώς είναι μια παράσταση από τα παρασκήνια; Θα μπορούσα να σας το περιγράψω με μια λέξη, συναρπαστική! Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την παράσταση «Δωδέκατη νύχτα» του Σαίξπηρ με την ομάδα Seveneleven στις 13 Μαρτίου 2016 στο θέατρο ΠΚ.

Ενώ είχα ήδη δει την παράσταση ήταν σαν να έβλεπα κάτι διαφορετικό, ίσως γιατί την έβλεπα μέσα από τα μάτια των ίδιων των ηθοποιών, ένιωθα τον παλμό τους, το άγχος και τον ενθουσιασμό τους κάθε λεπτό. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ότι ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί καθόλη τη διάρκεια της παράστασης λειτουργούν θαρρείς και η παράσταση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που άλλοτε προσπαθούν να τον κρατήσουν στη ζωή, άλλοτε να τον αναστήσουν, άλλοτε να τον μετατρέψουν σε αυτό που θα ήθελαν να είναι και άλλοτε απλά τον θαυμάζουν γιατί είναι όλα αυτά για τα οποία πάλεψαν, όχι μόνο σήμερα αλλά από την πρώτη πρόβα.

Η ομάδα ξεκινά να ετοιμάζεται πολύ ώρα πριν την παράσταση, στήνει τα σκηνικά, κάνει ζέσταμα, χαλαρώνει, συγκεντρώνεται, όλοι ετοιμάζουν τα ρούχα τους και βάφονται. Λίγη ώρα πριν την παράσταση κλείνει η αυλαία, το διαχωριστικό δύο κόσμων, της πλατείας και της σκηνής. Ο κόσμος μπαίνει, τους ακούμε να μιλούν, και στα παρασκήνια όλα γίνονται πιο ήσυχα και με ακρίβεια, το τρίτο κουδούνι ακούγεται και επικρατεί τώρα απόλυτη ησυχία παντού. Εγώ πάνω σε μία σκάλα για να μην ενοχλώ τους ηθοποιούς κατά τη διάρκεια της παράστασης παρακολουθώ τα πάντα αλλά είναι σαν να μην υπάρχω, κοιτάω, γράφω, φωτογραφίζω αλλά γι’ αυτούς δεν υπάρχω.

 Η παράσταση ξεκινά και το μόνιτορ ανάβει, έτσι μπορώ κι εγώ να βλέπω τι γίνεται πάνω στη σκηνή. Το κείμενο ρέει, οι σκηνές περνούν, το κοινό γελάει, συγκινείται, ανταποκρίνεται, το νιώθω σιγά σιγά να μπαίνει στον κόσμο της Ιλλυρίας. Τα παρασκήνια, όμως, είναι ένας άλλος κόσμος : άγχος, τρέξιμο, αλλαγές ρούχων, όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα και με ακρίβεια. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί συνέχεια, μετράει κάθε λεπτό, κάθε λέξη, συντονίζει και διορθώνει, όλοι είναι σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, όλοι είναι μια ομάδα, το βλέπεις στο βλέμμα τους. Αν κάποιος κάνει λάθος νιώθεις τον κόμπο στο στομάχι τους και όταν κάποιος τα πάει καλά είναι σαν να το κατάφεραν όλοι μαζί. Τελευταίες σκηνές και λύση της πλοκής, όλοι είναι στη σκηνή κι εγώ νιώθω την ενέργεια να κατακλύζει τον χώρο, όλοι μπαίνουν στα παρασκήνια φανερά ικανοποιημένοι και ξαναβγαίνουν σχεδόν αμέσως, ξανά χειροκρότημα. Το κοινό αρχίζει να φεύγει, οι ηθοποιοί λάμπουν, είναι γεμάτοι από αυτό που οι ίδιοι δημιούργησαν με το ταλέντο, την αφοσίωση και τη συντροφικότητά τους εμπνευσμένοι από ένα εξαιρετικό κείμενο και την αγάπη τους για το θέατρο που μόλις συνάντησε ένα ζεστό κοινό έτοιμο να χαθεί για λίγες ώρες μαζί τους.

Όσο για μένα, ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία, ήταν 4 ώρες ξεγνοιασιάς, σα να έγινε, έστω και για λίγο, ο κόσμος όπως θα έπρεπε να είναι.

 

Κατερίνα Σιάνη  13/4/2016

Un magazine franco-grec / Ένα γαλλοελληνικό περιοδικό

Clique, lis, écoute / Κλίκαρε, διάβασε, άκουσε

bottom of page