Pascaline Bossu au musée Herakleidon

Exposition Pascaline Bossu au musée Herakleidon. Suite.

Thasos

Qui pense île grecque pense d'abord à une profusion de lumière, au blanc des maisons qui se détache sur les eaux bleues, à l'épure des lignes.

Mais sur les hauteurs de Thasos, c'est un tout autre paysage qui nous attend et qui surgit des toiles de Pascaline. Bois et sous-bois touffus, châtaigniers, pins mais aussi merveilleux platanes plusieurs fois centenaires, aux troncs infiniment noueux, aux branchages tourmentés, aux innombrables ramifications, dont les silhouettes évoquent davantage les sorcières des contes de Grimm que les paysages insulaires grecs. Le platane des traditionnelles places de village fait figure, à côté de ceux-ci, d'un lointain cousin policé par la ville.

Ces compositions, à l'encre et aux pastels ont de quoi surprendre par l'extrême sophistication des formes et par les teintes vertes, fauves et grises de cette nature féerique. Et l'esprit, déjà, s'amuse à reconnaître, dans ce tronc solidement rivé au rocher, l'œil de la pieuvre et ses tentacules.

« Penser, c'est classer » écrivait George Perec. Et peut-être que voir, c'est déplacer. Voici donc cette rude nature montagneuse humanisée par les déplacements qu'y opère l'imagination.

L'exposition est à voir jusqu'au 12 juin au musée Herakleidon.

Joëlle Cantin 8/6/2013

Έκθεση της Πασκαλίν Μποσύ στο μουσείο Ηρακλειδών. Συνέχεια.

Θάσος

Όποιος σκέφτεται ελληνικό νησί σκέφτεται πρώτα αφθονία φωτός, το άσπρο των σπιτιών που διακρίνεται στα γαλάζια νερά, την καθαρότητα των γραμμών. Αλλά στα βουνά της Θάσου μας περιμένει ένα τελείως διαφορετικό τοπίο που αναδεικνύεται στους πίνακες της Πασκαλίν. Πυκνά δάση και θάμνοι, καστανιές, πεύκα αλλά και υπέροχοι πλάτανοι πολλές φορές αιωνόβιοι με ροζιασμένους κορμούς, με ανήσυχα κλαδιά και αμέτρητες διακλαδώσεις. Οι σιλουέτες τους μας φέρνουν στο μυαλό περισσότερο τις μάγισσες από τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ παρά τα νησιώτικα ελληνικά τοπία. Ο πλάτανος της παραδοσιακής χωριάτικης πλατείας δίπλα τους, φαίνεται σαν ένας μακρινός ξάδερφος που τον εξευγένισε η πόλη. Αυτές οι συνθέσεις με μελάνι και παστέλ εντυπωσιάζουν με τα επιτηδευμένα σχήματα, τους πράσινους, καστανοκίτρινους και γκρι χρωματισμούς αυτής της μαγευτικής φύσης. Και το μυαλό διασκεδάζει αναγνωρίζοντας σε αυτόν τον κορμό καρφωμένο στον βράχο το μάτι και τα πλοκάμια ενός χταποδιού.

Ο Ζωρζ Περέκ έγραφε «Σκέφτομαι σημαίνει ταξινομώ». Και ίσως βλέπω σημαίνει μεταφέρω. Και να που αυτή η άγρια φύση του βουνού εξανθρωπίζεται από τις μεταφορές που τολμά η φαντασία.

Η έκθεση συνεχίζεται μέχρι τις 12 Ιουνίου στο μουσείο Ηρακλειδών.

Joëlle Cantin 8/6/2016

Μετάφραση Κατερίνα Σιάνη