Actualité Bilingue, Le dernier Noël de George Michael

Le dernier Noël de George Michael

Si on omet la diabolique coïncidence de la mort du chanteur de Last Christmas le jour même de Noël, on peut faire beaucoup de remarques au sujet de George Michael. La première serait que peu nombreux sont ceux qui se sont rendu compte combien chanceux il a été en connaissant un succès universel. En 35 ans de carrière il a vendu plus de 100 millions de disques. Si on estime qu'à peine 5 albums personnels ont circulé (avec un live, deux compilations et trois disques en collaboration avec les Wham), il devient évident que chacun de ses disques a constitué un événement mondial.

Cependant en dehors de tout record, George Michael avait un trait caractéristique formidable, assez rare de nos jours : il semblait ne pas faire trop d'efforts et tout ce qui entourait ses succès lui arrivait naturellement. Si on le compare avec les étoiles équivalentes de son époque -Madonna, Prince et Michael Jackson- on s'aperçoit que George Michael s'appliquait à faire circuler de bonnes chansons pop qui lui venaient naturellement. Il était fidèle à une image qui -même si parfois elle était exubérante (rappelez-vous le vidéoclip de Fastlove)- était la plupart du temps sa propre image. De surcroît les prises de position bien établies de George Michael pour les droits des homosexuels et contre la guerre en Afghanistan et en Irak (voir Shoot the Dog) n'étaient pas guidées par des coups médiatiques mais -à ce qu'il paraissait, du moins- par une sincère sensibilisation.

La perte de George Michael à ses 53 ans, lors de son sommeil, dans l'Oxfordshire, vient s'ajouter, à la fin d'une année où le monde de la musique a été anéanti. Si, finalement, il existe ce qu'on appelle arbitrairement « le quartier des anges », là-bas Prince, David Bowie, Léonard Cohen et George Michael doivent former une superband hétéroclite certes mais très intéressante.

Traduit par : Colette Beaudot

Source : http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=854026

Τα τελευταία Χριστούγεννα του Τζορτζ Μάικλ

Παραβλέποντας τη σατανική σύμπτωση με τον τραγουδιστή του «Last Christmas» να πεθαίνει ανήμερα τα Χριστούγεννα, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί κάποιος να πει για τον Τζορτζ Μάικλ. Ένα από αυτά είναι ότι ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει πόσο σαρωτικά επιτυχημένος υπήρξε. Μέσα σε 35 χρόνια καριέρας πούλησε περισσότερους από 100 εκατομμύρια δίσκους. Υπολογίζοντας ότι έχει κυκλοφορήσει μόλις πέντε προσωπικά άλμπουμ (συν ένα live, δύο συλλογές και τρεις δίσκους με τους Wham!), γίνεται σαφές ότι κάθε κυκλοφορία του αποτελούσε ένα παγκόσμιο γεγονός.

Πέρα, όμως, από τα όποια ρεκόρ, ο Τζορτζ Μάικλ είχε ένα καταπληκτικό χαρακτηριστικό, αρκετά σπάνιο στις ημέρες μας: φαινόταν να μην προσπαθεί πολύ, τα πάντα γύρω από τις επιτυχίες του έρχονταν φυσικά. Συγκρίνοντάς τον με τους αντίστοιχους αστέρες της εποχής του - τη Μαντόνα, τον Prince και τον Μάικλ Τζάκσον - αντιλαμβάνεται κάποιος ότι ο Τζορτζ Μάικλ ήταν αφοσιωμένος στο να κυκλοφορεί ωραία ποπ τραγούδια, τα οποία προέκυπταν φυσικά. Υποστήριζε μια εικόνα, η οποία αν και ενίοτε ήταν εκκεντρική (θυμηθείτε το βιντεοκλίπ του «Fastlove») ήταν εν πολλοίς η δική του εικόνα. Επιπλέον, οι ξεκάθαρες θέσεις του Τζορτζ Μάικλ υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και κατά του πολέμου στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ (βλ. το «Shoot the Dog») δεν πλαισιώνονταν από επικοινωνιακές «τρέλες», αλλά από ειλικρινή -έτσι έμοιαζε, τουλάχιστον-ευαισθητοποίηση.

Η απώλεια του Τζορτζ Μάικλ στα 53 του, στον ύπνο του, στο Οξφορντσιρ, έρχεται να προστεθεί στο τέλος μιας χρονιάς που η μουσική βιομηχανία ξεκληρίστηκε. Αν, τέλος πάντων, υπάρχει αυτό που κατά το κλισέ είναι «η γειτονιά των αγγέλων», εκεί ο Prince, o Ντέιβιντ Μπόουι, ο Λέοναρντ Κοέν και ο Τζορτζ Μάικλ αποτελούν μια ετερόκλητη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα superband.

Πηγή: http://www.tovima.gr/vimagazino/views/article/?aid=854026