Les « Cure ». Pornography (1982)
Le groupe
Les « Cure », enfant spirituel du fantasque Robert Smith, sont nés dans le Sussex de l’ouest, en Angleterre, au milieu des années 1970, explorant d’abord un son punk rock avec des éléments gothiques. Dans le milieu des années 80, ils expérimentent des formes plus « pop », ce qui les fait connaître à un large public, avec des succès comme « Lovesong », « Friday I’m in love », « Lullaby », « Boys don’t cry », « In Between Days », etc…
Parmi mes morceaux favoris, « The Kiss », « One More Time » « Push » « Want » et le meilleur d’entre tous selon moi « Burn » qui fut écrit pour le film « The Crow ».
L’album
« Pornography » appartient à la trilogie noire des Cure. A ce genre se rattachent également « Faith » et leur chef d’œuvre claustrophobique « Seventeen seconds ». En tant que disque, il comporte trois caractéristiques susceptibles d’éveiller la curiosité de quiconque ne sait pas ce à quoi il doit s’attendre, à savoir le titre, la couverture et surtout une entrée en matière très puissante.
En fait, « A Hundred Years » est peut-être l’un de leurs morceaux les plus dramatiques et constitue un démarrage parfait pour un album. Il est suivi du psychédélique « Short Term effect » (avec le caractéristique « effet retard » dans la voix de Smith). Dans la continuité, l’unique single qu’a engendré le disque avec pour titre « The Hanging Garden », qui est un morceau rapide et assez expérimental. La première face se termine sur « Siamese Twins », qui est assez long. Continuant avec deux morceaux plus forts, « The Figurehead » (avec quelque chose de presque Heavy Metal dans les guitares au milieu du titre), et « A Strange Day » (avec ici également un parti pris de guitares très sonores), on passe ensuite à « Cold » mon préféré. Le disque prend fin sur « Pornography », qui semble sorti d’un film-thriller.
En conclusion
Pour ceux qui n’ont écouté que les albums les plus expérimentaux, comme « Disintegration », « Wish », “Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me” et “Head on the Door”, “Pornography” est une bonne occasion d’explorer un son à la fois plus sophistiqué et plus brut. Ce son nous est aujourd’hui familier grâce à des groupes comme les Cure, Joy Division ou Siouxsie and the Banshees, qui l’ont adopté, l’ont retravaillé, l’ont aimé et nous ont également appris à l’aimer.
Pour finir, « Pornography » est un pont entre les albums expérimentaux des Cure et le sombre «Seventeen Seconds » et il reste une valeur sûre pour tous ceux qui les suivent dans leurs tournées depuis presque 40 ans.
Écrit par Haris Grivas (www.reverbnation.com/harisgrivas) 19/5/2015
Traduit par Joëlle Cantin
The Cure – Pornography (1982)
Η μπάντα
Οι Cure, πνευματικό παιδί του ιδιόρρυθμου Robert Smith, δημιουργήθηκαν στο δυτικό Σάσεξ της Αγγλίας στα μέσα της δεκαετίας του 70 υπηρετώντας αρχικά έναν πανκ ροκ ήχο με gothic στοιχεία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 80 πειραματίστηκαν με πιο ποπ φόρμες, κάτι που τους έκανε γνωστούς στο ευρύ κοινό με επιτυχίες όπως τα "Lovesong", "Friday I’m In love", "Lullaby", "Boys Don’t Cry", "In Between Days" κ.α.
Προσωπικά αγαπημένα κομμάτια είναι τα "The Kiss" "One More Time" "Push" “Want” και το καλύτερο τους κομμάτι για μένα, "Burn" που γράφτηκε για την ταινία "The Crow".
Το άλμπουμ
Το “Pornography” ανήκει στην "σκοτεινή" τριλογία των Cure. Σε αυτό το ύφος κινούνται επίσης το "Faith" και το κλειστοφοβικό αριστούργημά τους "Seventeen seconds". Σαν δίσκος έχει τρία χαρακτηριστικά ικανά να κινήσουν την περιέργεια σε οποιονδήποτε δεν ξέρει τι να περιμένει, δηλαδή τίτλο, εξώφυλλο, και κυρίως δυνατό ξεκίνημα.
Πράγματι, το "A Hundred Years" είναι ίσως ένα από τα πιο "δραματικά" κομμάτια τους και ιδανικός τρόπος για να ξεκινήσεις έναν δίσκο. Ακολουθεί το ψυχεδελικό "Short Term Effect" (με την χαρακτηριστική χρήση του delay effect στη φωνή του Smith). Στη συνέχεια, το μοναδικό single που γέννησε ο δίσκος με τίτλο "The Hanging Garden" το οποίο είναι ένα αρκετά γρήγορο και εμπορικό κομμάτι. Η πρώτη πλευρά κλείνει με το μάλλον μεγάλης διάρκειας "Siamese Twins". Συνεχίζοντας με δύο πιο δυνατά κομμάτια, το "The Figurehead" (με την σχεδόν Heavy Metal πλοκή στις κιθάρες στη μέση του κομματιού), και το "A Strange Day" (με την επίσης εύηχη κιθαριστική θεματική), η σκυτάλη περνάει στο προσωπικά αγαπημένο "Cold". Ο δίσκος κλείνει με το, σχεδόν βγαλμένο από ταινία θρίλερ, “Pornography”.
Εν κατακλείδι
Σε όσους έχουν ακούσει μόνο τα πιο εμπορικά album τους όπως “Disintegration”, “Wish”, “Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me” και “Head on the Door”, το “Pornography” είναι μία καλή ευκαιρία να εξερευνήσουν έναν πιο "επιτειδευμένα ασμίλευτο" ήχο. Αυτός ο ήχος σήμερα έχει καθιερωθεί χάρη σε κάποιους όπως οι Cure, οι Joy Division, ή οι Siouxsie and the Banshees, οι οποίοι τον υιοθέτησαν, τον ανέπλασαν, τον αγάπησαν, και μας έμαθαν να τον αγαπάμε και εμείς.
Τέλος είναι μία γέφυρα ανάμεσα στα εμπορικά άλμπουμ των Cure και στο σκοτεινό “Seventeen Seconds” που παραμένει σταθμός για όλους όσους τους ακολουθούν τα σχεδόν 40 χρόνια πορείας τους.
Χάρης Γρίβας (www.reverbnation.com/harisgrivas)
19/5/2015
Un magazine franco-grec / Ένα γαλλοελληνικό περιοδικό
Clique, lis, écoute / Κλίκαρε, διάβασε, άκουσε
