Les 10 plus beaux endroits d’Athènes

             

Les quartiers dans lesquels on se promène, l’appareil photo à la main. Les chemins que l’on emprunte, à la recherche de la plus belle vue de la ville. Les lieux où l’on donne les premiers rendez-vous. Les ruelles que l’on parcourt chaque fois que l’on recherche fiévreusement quelque chose qui puisse nous mettre de bonne humeur. (un peu de bonne humeur contagieuse). Les bancs en pierre, sur lesquels on prolonge, après minuit, les conversations les plus intéressantes. Si Athènes, comme d’ailleurs toutes les villes, est une part de notre vie, elle mérite bien un hommage de temps en temps, comme nous le faisons de façon informelle dans le top 10 qui suit et qui recense les lieux athéniens les plus beaux.

 

Plaka

C’est le premier quartier qui nous vient à l’esprit quand on évoque la beauté d’Athènes, et avec raison. Ses ruelles pittoresques, ses immeubles néoclassiques colorés, les bougainviliers fuchsia, les places ombragées, les rues pleines d’histoire, et les touristes qui les submergent en toutes saisons, nous mettent de bonne humeur même les jours où lemonde semble s’effondrer. Notre coin préféré entre tous :  cette minuscule place cachée, entourée par les rues Thespidos, Rangavas et Epimenidis et qui montre, peu avant que la nuit tombe, la sérenité d’un désert.

 

Anafiotika

De petites maisons blanches, des fenêtres bleues, des bougainvilliers exubérants et plus de chats au mètre carré que partout ailleurs composent le quartier le plus cycladique d’Athènes, sculpté au pied du rocher de l’Acropole. Notre coin préféré : le seul et unique banc de pierre donnant sur les lumières de la ville et sur le Lycabette en face, à côté de la maison qui porte le numéro 34 .

 

Petralona

On l’appelle le « quartier du rêve », avec ses maisons basses, ses balcons fleuris, l’impression, où que l’on soit, de se trouver dans un quartier de la vieille Athènes, les petites tavernes dont les tables débordent  sur les trottoirs  et dans les cours et servent une honnête cuisine maison, sans fioritures ni ostentation. Notre « coin » préféré : les rues lilliputiennes autour de la rue d’Adaios, qui montent vers la colline de Philopappos, bordées de courettes gracieuses, de murets blanchis à la chaux, des  visions de village.

 

La rue piétonne de Denys l’Aréopage

Elle « embrasse » la colline de l’Acropole, la traverse là ou elle est la plus verte et où commencent les escaliers qui montent vers l’Herodion. C’est l’une des rues piétonnes les plus calmes d’Athènes, idéale pour des promenaces sans fin juste après le coucher du soleil. Notre coin préféré : les escaliers qui montent vers l’Herodion sont l’endroit parfait pour s’asseoir sous les arbres et regarder les passants.

 

La rue piétonne  d’Apostolos Pavlos

Le prolongement de la rue Denys l’Aréopage « embrasse » à son tour l’Agora antique et en chacun de ses points ou presque, elle donne sur l’Acropole. C’est un des lieux les plus aimés pour un premier rendez-vous et ce seul fait est bien plus révélateur, pour ce qui est de sa beauté, que tout ce que nous pourrions en dire en quelques lignes. Notre coin préféré : les bancs en pierre à côté de l’agora antique, baignés de lune (oui, nous sommes influencés par l’esprit romantique de ces premiers rendez-vous).

 

Le quartier de Metz.

Des ruelles piétonnes bordées de maisons néoclassiques colorées. Des petites marches de pierre et des bigaradiers. Un parc verdoyant au sommet de la colline et un bar caché où l’on joue du jazz. De n’importe quel point où l’on se place, on a vue sur l’Acropole. S’il n’est pas le plus beau d’Athènes, on a du mal à imaginer quel autre quartier pourrait y prétendre. Notre « coin » préféré : la rue piétonne d’Eugenios Voulgaris, avec ses maisons néoclassiques colorées et les bigaradiers touffus devant leurs portes.

 

La colline de Strefi

C’est peut-être la colline la moins fréquentée de la ville – et c’est précisément pour cette raison qu’elle en est une des plus belles.  On y a une vue admirable sur les lieux les moins touristiques de la ville, elle regorge de verdure et de chemins de terre et l’on y trouve un bistrot à ciel ouvert qui propose des hors d’œuvres servis avec de l’ouzo sous un soleil  éclatant. Notre coin préféré : le dernier rocher au sommet de la colline où débouche le sentier qui commence au-dessus du terrain de basket. La vue s’étend de la mer jusqu’à la colline du Lycabette qui, d’ici, ressemble à un gâteau : une couche d’arbres, une couche de maisons, une couche d’arbres, une couche de colline nue.

 

La colline de Filoppapos

Les pavés de Pikionis, les chemins de terre montant vers le monument de Filopappos, la vue fantasmagorique sur l’Acropole, sur l’Herodion et sur Athènes toute entière, l’histoire des siècles lisible en chacun de ses lieux, tout cela concourt à faire de Filopappos la colline la plus belle d’Athènes. Notre coin préféré : une petite surface plane juste au-dessous du monument de Filoppapos, à l’endroit le  plus haut de la colline, où l’on voit ensemble l’Acropole et les arches de l’Herodion.

 

L’Acropole et la colline de l’Aréopage

Il n’y a pas que la silhouette de l’Acropole ou la fameuse vue sur elle : il y a aussi le rocher même de l’Acropole, là où se trouve le Parthénon, et qui est rarement visité par les Athéniens. L’énergie qui s’en dégage est unique et bien sûr, la vue fantastique qu’on y a sur Athènes est magnifique et elle l’est tout autant des rochers de l’Aréopage, juste à l’heure où le soleil se couche. Notre coin préféré : les marches après le temple d’Athéna Nikè avec la sensation que l’on ressent quand on les monte, comme si on approchait des portes de l’espace-temps.

 

La partie basse et piétonne de la rue Ermou

Loin du bruit et de la foule de la partie haute de la rue Ermou, la partie  commerçante, le bas de la rue piétonne, qui passe devant le site archéologique du Céramique et aboutit à Technopolis, est beaucoup plus suggestif et est idéal pour la promenade dans la journée ou dans la soirée. Notre coin préféré : les bancs devant le superbe bâtiment néoclassique de l’association des archéologues grecs, le soir : éclairage discret sous les feuillages et conversation à voix basse

 

Iro Kounadi

Source : http://www.in2life.gr/delight/goingout/article/282272/ta-10-oraiotera-merh-sthn-athhna.html
 

Μετάφραση: Ευγενία Κωνσταντινίδου και Χρήστος Μιχαηλίδης (Φοιτητές του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο πλαίσιο του μαθήματος «Μετάφραση από τα ελληνικά στα γαλλικά» 2014-2015)

2/6/2015

 

 

Τα 10 ωραιότερα μέρη στην Αθήνα

Οι γειτονιές στις οποίες βολτάρουμε με μια φωτογραφική μηχανή ανά χείρας. Οι διαδρομές που ακολουθούμε σε αναζήτηση της καλύτερης θέας στην πόλη. Οι γωνιές στις οποίες κλείνονται τα πρώτα ραντεβού. Τα δρομάκια που διασχίζουμε κάθε φορά που αναζητάμε εναγωνίως κάτι που θα μας φτιάξει το κέφι. Τα πεζούλια στα οποία κάνουμε τις πιο ενδιαφέρουσες μεταμεσονύχτιες συζητήσεις. Αν η Αθήνα, όπως άλλωστε και κάθε πόλη, είναι κομμάτι της ζωής μας, τα ωραιότερα μέρη της αξίζουν πού και πού έναν φόρο τιμής, όπως το δικό μας άτυπο top-10 που ακολουθεί.

 

Η Πλάκα

Είναι η πρώτη γειτονιά που μας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για τις ομορφιές της Αθήνας, και όχι άδικα: Τα γραφικά σοκάκια της, τα χρωματιστά νεοκλασικά της, οι φούξια μπουκαμβίλιες, οι σκιερές πλατειούλες, οι γεμάτοι Ιστορία δρόμοι της και οι τουρίστες που την κατακλύζουν κάθε εποχή του χρόνου, μας φτιάχνουν την διάθεση ακόμα και τις μέρες που ο κόσμος μοιάζει να καταρρέει. Αγαπημένο σημείο: Το κρυφό, μίνι πλατειάκι που σχηματίζεται ανάμεσα στις οδούς Θέσπιδος, Ραγκαβά και Επιμενίδου, και η ερημική γαλήνη του λίγο πριν σκοτεινιάσει.

 

Τα Αναφιώτικα

Λευκά σπιτάκια, μπλε παράθυρα, φουντωτές μπουκαμβίλιες και περισσότερες γάτες ανά τετραγωνικό μέτρο από οπουδήποτε αλλού, συνθέτουν την πιο κυκλαδίτικη γειτονιά της Αθήνας, λαξευμένη στα πόδια του βράχου της Ακρόπολης. Αγαπημένο σημείο: Το ένα και μοναδικό χαμηλό πεζούλι με θέα στα φώτα της πόλης και τον Λυκαβηττό απέναντι, δίπλα στο σπιτάκι με τον αριθμό 34.

 

Τα Πετράλωνα

Η «Συνοικία το Όνειρο» με τα χαμηλά της σπιτάκια, τα λουλουδιασμένα μπαλκόνια, την αίσθηση γειτονιάς της παλιάς Αθήνας που αποπνέει σε κάθε της σημείο, τα ταβερνάκια της που απλώνουν τραπέζια στα πεζοδρόμια και τις αυλές τους και σερβίρουν τίμια σπιτική κουζίνα χωρίς εξάρσεις και υπερβολές. Αγαπημένο σημείο: Τα λιλιπούτεια δρομάκια γύρω από την οδό Ανταίου, που ανηφορίζει προς τον λόφο του Φιλοπάππου: Γεμάτα μικρές χαριτωμένες αυλές, χαμηλά ασβεστωμένα τειχάκια, και εικόνες που φέρνουν στο μυαλό χωριό.

 

Ο πεζόδρομος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου

«Αγκαλιάζει» τον λόφο της Ακρόπολης στα πιο πράσινα σημεία του, εκεί όπου ξεκινούν τα σκαλάκια που ανηφορίζουν προς το Ηρώδειο. Είναι ένας από τους πιο γαλήνιους πεζόδρομους της Αθήνας, ιδανικός για ατελείωτες βόλτες λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα. Αγαπημένο σημείο: Τα σκαλάκια που ανηφορίζουν προς το Ηρώδειο είναι το ιδανικό σημείο για να καθίσετε κάτω από τα δέντρα και να χαζεύετε τον κόσμο.

 

Ο πεζόδρομος της Αποστόλου Παύλου

Η φυσική συνέχεια της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, «αγκαλιάζει» με τη σειρά της την αρχαία αγορά, και βλέπει Ακρόπολη σχεδόν από κάθε της σημείο. Το γεγονός ότι είναι ένα από τα δημοφιλέστερα σημεία της πόλης για πρώτα ραντεβού λέει πολύ περισσότερα για την ομορφιά της απ’ όσα θα μπορούσαμε να πούμε εμείς σε τέσσερις γραμμές. Αγαπημένο σημείο: Τα πεζούλια πλάι στην Αρχαία Αγορά, λουσμένα στο φεγγαρόφωτο (ναι, επηρεαζόμαστε από την ρομαντζάδα των ραντεβού).

 

Το Μετς

Χρωματιστά νεοκλασικά σε μικρούς πεζόδρομους. Πέτρινα σκαλάκια και νεραντζιές. Ένα καταπράσινο πάρκο στην κορυφή του λόφου, και ένα μυστικό τζαζ στέκι. Θέα στην Ακρόπολη, από κάθε πιθανή και απίθανη γωνία. Αν αυτή δεν είναι η ωραιότερη γειτονιά της Αθήνας, δυσκολευόμαστε να φανταστούμε ποια θα μπορούσε να είναι. Αγαπημένο σημείο: Ο πεζόδρομος της Ευγενίου Βουλγάρεως, με τα χρωματιστά νεοκλασικά και τις φουντωτές νεραντζιές έξω από τις πόρτες τους.

 

Ο Λόφος του Στρέφη

Είναι ίσως ο λιγότερο δημοφιλής λόφος της πόλης –και ακριβώς γι’ αυτό, είναι και ένας από τους ωραιότερους. Υπέροχη θέα στα λιγότερο «τουριστικά» σημεία της πόλης, πολύ πράσινο και πολλά χωμάτινα μονοπάτια, και ένα… εξωστρεφές στέκι που σερβίρει ουζομεζέδες στη λιακάδα. Αγαπημένο σημείο: Ο τελευταίος βράχος στην κορυφή του λόφου, στον οποίο καταλήγει το μονοπάτι που ξεκινά πάνω από το γήπεδο του μπάσκετ. Η θέα «πιάνει» από θάλασσα μέχρι Λυκαβηττό, που από εδώ πάνω μοιάζει με τούρτα –μία στρώση δέντρα, μία στρώση σπίτια, μία στρώση δέντρα, μία στρώση γυμνός λόφος.

 

Ο Λόφος του Φιλοπάππου

Τα πλακόστρωτα του Πικιώνη, τα χωμάτινα μονοπάτια που ανηφορίζουν μέχρι το Μνημείο του Γάιου Αντίοχου Φιλοπάππου, η φαντασμαγορική θέα στην Ακρόπολη, το Ηρώδειο και όλη την υπόλοιπη Αθήνα, και η Ιστορία αιώνων που ξετυλίγεται σε κάθε γωνιά του, συνθέτουν τον ομορφότερο λόφο της Αθήνας. Αγαπημένο σημείο: Ένα μικρό πλάτωμα ακριβώς κάτω από το μνημείο του Φιλοπάππου, στο ψηλότερο σημείο του λόφου, απ’ όπου φαίνονται μαζί η Ακρόπολη και οι καμάρες του Ηρωδείου.

 

Η Ακρόπολη και ο λόφος του Αρείου Πάγου

Όχι απλώς η εικόνα της Ακρόπολης, ούτε η περιζήτητη θέα σε αυτήν: Ο ίδιος ο βράχος της Ακρόπολης, εκεί που βρίσκεται ο Παρθενώνας, τον οποίο ελάχιστοι Αθηναίοι επισκέπτονται συχνά. Η μοναδική του ενέργεια, και φυσικά η φαντασμαγορική του θέα στην υπόλοιπη πόλη, η οποία είναι εξίσου υπέροχη και από τα βράχια του Άρειου Πάγου, ακριβώς την ώρα που ο ήλιος δύει. Αγαπημένο σημείο: Τα σκαλοπάτια μετά την Άπτερο Νίκη, και η αίσθηση την ώρα που τα ανεβαίνουμε, η οποία μοιάζει πολύ με εκείνη που θα είχαμε αν πλησιάζαμε σε μια πύλη του χωροχρόνου.

 

Ο «κάτω» πεζόδρομος της Ερμού

Έτη φωτός μακριά από την βοή και τις λαοθάλασσες του «πάνω», εκείνου με τα καταστήματα, ο «κάτω» πεζόδρομος, εκείνος που περνά έξω από τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού και καταλήγει απέναντι από την Τεχνόπολη είναι πολύ πιο ατμοσφαιρικός, και πολύ ωραιότερος για βόλτες οποιαδήποτε ώρα της ημέρας –ή της νύχτας. Αγαπημένο σημείο: Τα παγκάκια έξω από το υπέροχο νεοκλασικό του Συλλόγου των Ελλήνων Αρχαιολόγων, το βράδυ: Χαμηλός φωτισμός ο οποίος ίσα που φτάνει κάτω από τις φυλλωσιές, και χαμηλόφωνες συζητήσεις.

 

Ηρώ Κουνάδη

Πηγή: http://www.in2life.gr/delight/goingout/article/282272/ta-10-oraiotera-merh-sthn-athhna.html
 

2/6/2015