Εμείς οι Αθηναίοι… αυτές τις μέρες είμαστε Charlie

 

Εμείς οι Αθηναίοι είμαστε, όπως πια κάθε κάτοικος μεγαλούπολης στον κόσμο, μεταλλαγμένα όντα. Ζούμε με το κινητό στο χέρι, τα μάτια καρφωμένα στο ρολόι και μονίμως τρέχουμε να προλάβουμε. Και εκεί που νομίζεις ότι όλα περνούν απαρατήρητα δίπλα μας και δεν ενδιαφερόμαστε πλέον για τίποτα, εκτός από το να τρέχουμε χωρίς να ξέρουμε γιατί,μέσα σε μία βραδιά, με αφορμή την επίθεση στο περιοδικό Charlie hebdo στη Γαλλία, παρακινηθήκαμε από την ιδιωτική πρωτοβουλία των Δημήτρη Μαυρίδη και Παναγή Παναγιωτόπουλου, και περίπου 7.000 άτομα δηλώσαμε ότι θα συγκεντρωθούμε την επομένη σε ένδειξη συμπαράστασης στο γαλλικό λαό έξω από το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών.

 Έτσι λοιπόν, στις 8 Ιανουαρίου, μία μέρα μετά την επίθεση στο Charlie hebdo, πολλοί Αθηναίοι άφησαν τη δουλειά τους, έβαλαν το ρολόι στην τσέπη και άνοιξαν το κινητό μόνο για να απαθανατίσουν τον κόσμο που κατέφθανε από τις 17:00 και μετά στη οδό Σίνα 31, έξω από το Γαλλικό Ινστιτούτο. Ο δρόμος γέμισε κόσμο, νέους και ηλικιωμένους, Έλληνες και Γάλλους, με πλακάτ «Je suis Charlie», «Δε φοβάμαι», «Δε μισώ», κόσμο με διάθεση να συζητήσει, να προβληματιστεί και να δηλώσει αλληλεγγύη και αγανάκτηση για την αποτρόπαιη δολοφονία της 7ης Ιανουαρίου στο Παρίσι. Αυτοί οι Αθηναίοι που, μέσα στην τρέλα της μεγαλούπολης και τη  σκληρότητα της εποχής μας, ξέχασαν πως είναι Αθηναίοι και για μια στιγμή έγιναν Charlie, αυτοί είναι η ελπίδα για μία πιο ανθρώπινη ζωή.

 

Κατερίνα Σιάνη 22/1/15

 

Nous les Athéniens ...ces jours-ci,  nous sommes Charlie

 

Nous les Athéniens, nous sommes, comme désormais tous les habitants des grandes villes du monde, des êtres mutants. Nous vivons, le téléphone portable à la main, les yeux rivés sur la montre et nous courons sans arrêt après le temps. Et alors que nous croyons que rien ne peut nous atteindre et que nous n'avons pas le temps de nous intéresser à quoique ce soit, à part courir on ne sait pas trop bien pourquoi, le soir, après l'attaque contre le journal Charlie Hebdo en France, nous nous sommes rassemblés, à l'initiative personnelle de Dimitris Mavridis et Panayi Panayiotopoulou, il y avait environ 7000 personnes, et nous avons décidé de nous retrouver le soir d'après en signe de soutien au peuple français, devant l'Institut français d'Athènes.

Et c'est ainsi que le 8 janvier, le lendemain de l'attentat, beaucoup d'Athéniens ont quitté leur travail, mis leurs montres dans leurs poches et n'ont ouvert leur téléphone portable que pour photographier pour s'en souvenir les gens qui ne cessaient d'affluer, à partir de 17heures et bien au-delà, au 31 rue Sina, devant l'Institut français. La rue ne désemplissait pas, jeunes et vieux, Français et Grecs avec des placards proclamaient « je suis charlie » « je n'ai pas peur », « je n'ai pas de haine », des gens qui avaient envie de parler, de comprendre et de dire leur solidarité et leur indignation contre cet horrible assassinat, du 7 janvier à Paris. Ces Athéniens, au sein de la folie des grandes villes et de la dureté des temps que nous traversons, qui sont un instant devenus Charlie, sont l'espoir d'une vie plus humaine.

 

Katerina Siani 22/1/15

Traduit par Joëlle Cantin