Maguy Marin, actualité bilingue

Maguy Marin : « La rencontre avec l’autre ouvre une constellation de sensations ».

Le Festival d’Athènes et d’Epidaure 2015 a déjà commencé.

Une nouvelle fois, des artistes français contribuent à cette « manifestation» en proposant des spectacles de grande qualité.

C’est le cas de la célèbre chorégraphe française, Maguy Marin, qui revient à Athènes pour la cinquième fois dans le cadre du Festival.

Cette fois-ci, elle présentera deux chorégraphies, « Singspiele » et « Bit », avec lesquelles elle cherche à nous plonger dans un univers rythmique qui stimule les sens, alors que trois hommes et trois femmes vibrent aux sons de percussions ou d’instruments électriques, composant des tableaux sombres d’une grande force qui rappellent Goya ou Jérôme Bosch.

Nous vous proposons un extrait de l’interview que Maguy Marin a accordée à Niki Orfanou pour le journal du Festival « Εφ » et le site du Festival d’Athènes et d’Epidaure 2015 :

Ef : Commençons par « Bit », l’une des deux œuvres chorégraphiques que vous présenterez cette année à Athènes. Quel est son idée principale ?

M.M : « Bit » est une œuvre sur le rythme. Telle était l’idée principale sur laquelle je voulais travailler. Ce n’est pas tant l’idée du rythme en tant que « rythmicité » qui m’intéresse mais quelque chose d’un peu différent. Je crois parler de ce qui nous fait croiser des gens par hasard sans l’avoir planifié, sans nous y attendre. Ce qui nous fait dévier de nos modes de fonctionnement et de nos habitudes quotidiennes. Et du fait de ce décalage, nous nous retrouvons sur des chemins inconnus, nous nouons de nouvelles relations, nous nous lions de façon différente aux gens qui nous entourent.

Ef : Diriez-vous que le rythme, dans cette acception, exprime votre vision de la vie ?

M.M : Oui. C’est le fondement de ma recherche artistique qui unit la politique, la philosophie et l’éthique.

Ef : Avez-vous le sentiment que votre vie fait partie d’un flux continu? Est ce que vous avez jamais senti le besoin d’échapper à ce flux ?

M.M : Bien sûr. Plusieurs fois. Mais je crois que je ne peux pas ignorer ce qui m’entoure. Personne n’a ce choix. Ce que j’essaie de faire, peut-être comme nous tous, c’est de me tenir à ma propre temporalité, à mon propre rythme, ne pas me laisser emporter.

Ef : pourquoi ce nom « Bit » ?

M.M: Le « bit » est l’unité la plus simple dans un système de numérotation qui ne peut prendre que deux valeurs. Le « bit » donc peut représenter deux positions alternatives logiques, comme vrai ou faux. C’est un système binaire. Quelle est la raison pour laquelle j’ai choisi ce nom ? Parce que je crois que ça exprime très bien ce qu’on vit : en une courte période, on est passé d’un système répressif et autoritaire s’appuyant sur des valeurs traditionnelles, à un système plus tolérant qui nous offre une fausse liberté. Et les deux sont des systèmes qui découlent de la volonté du capitalisme de contrôler les gens par des voies différentes.

Ef : Il y a des moments dans votre chorégraphie où les danseurs se tiennent par la main et leur danse rappelle presque le « sirtaki ».

M.M : Je voulais revenir en arrière, à l’époque où la danse exprimait une idée de la collectivité, du commun. La danse est l’engagement des gens à vivre ensemble, pour le meilleur ou pour le pire, liés les uns aux autres pour toujours. Je cherche les moments où , dans un groupe, d’autres rythmes se créent et le changent, le transforment en quelque chose de nouveau, en une nouvelle combinaison, en une nouvelle conception de la communauté. Mais quand le groupe ne permet pas le développement de nouveaux rythmes internes et demande la répétition absolue, la synchronisation absolue, le groupe devient alors une armée.

D’un autre côté, quand ces rythmes deviennent purement individuels, ils détruisent le groupe et le sens du commun.

Ef : La deuxième œuvre que vous présenterez dans le cadre du Festival, « Singspiele », parle de la rencontre avec l’Autre, n’est ce pas ?

M.M : Lorsque on rencontre un autre, c’est une vraie aventure. La première chose qu’on voit c’est le visage, distinct du corps. Le visage, c’est ce qui capte en premier notre regard. Le visage de l’Autre, exprime des choses au delà de ses expressions particulières. Il laisse entrevoir les traces d’un autre visage qui se trouve derrière celui que nous voyons. On a le sentiment d’une singularité de l’autre qui ne s’exprime pas par des mots. La rencontre avec l’autre ouvre une constellation de sensations.

Traduit par Eva Tzimourta

Relecture Joëlle Cantin

28/6/2015

Le spectacle de Maguy Marin a eu lieu le 2, 3 et 4 juin à l’espace Πειραιώς 260 dans le cadre du Festival d’Athènes et d’Epidaure.

Pour plus d’informations consultez le site du Festival : http://greekfestival.gr/

Source de l’interview : http://greekfestival.gr/gr/magazines/article/o-xoros-sozei-ap%E2%80%99-ti-thlipsi

Μάγκυ Μαρέν : «Η συνάντηση με τον άλλο ανοίγει έναν αστερισμό αισθήσεων».

Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2015 έχει ήδη ξεκινήσει. Για ακόμα μία φορά, Γάλλοι καλλιτέχνες συμμετέχουν σε αυτήν την «εκδήλωση» προτείνοντας πολύ ενδιαφέροντα θεάματα. Μία τέτοια περίπτωση είναι η Μάγκυ Μαρέν, που έρχεται στην Αθήνα για πέμπτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ. Αυτήν τη φορά, θα παρουσιάσει δύο χορογραφίες, τις « Singspiele » και « Bit » με τις οποίες προσπαθεί να μας εντάξει σε ένα ρυθμικό σύμπαν που διεγείρει τις αισθήσεις, καθώς τρεις άνδρες και τρεις γυναίκες δονούνται υπό τους ήχους κρουστών και ηλεκτρικών μουσικών οργάνων, που συνθέτουν σκοτεινούς αλλά δυνατούς πίνακες που θυμίζουν Γκόγια ή Ιερώνυμο Μπος.

Σας προτείνουμε ένα απόσπασμα της συνέντευξης που η Μάγκυ Μαρέν έδωσε στη Νίκη Ορφανού για την εφημερίδα του Φεστιβάλ «Εφ» και για τον ιστότοπο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2015 :

Εφ : Ας αρχίσουμε με το BiT, το πρώτο από τα δύο έργα που θα παρουσιάσετε φέτος στην Αθήνα. Ποια είναι η βασική του ιδέα;

M.M. : Το BiT είναι ένα έργο για το ρυθμό, αυτή είναι η κεντρική ιδέα πάνω στην οποία ήθελα να δουλέψω. Δεν μ’ ενδιαφέρει τόσο η έννοια του ρυθμού ως ρυθμικότητας, αλλά κάτι λίγο διαφορετικό. Νομίζω ότι μιλάω γι’ αυτό το κάτι που μας κάνει να γνωρίζουμε ανθρώπους τυχαία, χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει, χωρίς να το περιμένουμε. Αυτό το κάτι που μας κάνει να παρεκκλίνουμε ως προς τους τρόπους και τις συνήθειές μας. Και μ’ αυτή μας την παρέκκλιση, βρίσκουμε τον εαυτό μας να προχωρά σε άγνωστα μονοπάτια, δημιουργούμε νέες σχέσεις, ή συνδεόμαστε με διαφορετικούς τρόπους με τους ανθρώπους γύρω μας.

Εφ : Θα λέγατε ότι ο ρυθμός, υπ’ αυτή την έννοια, εκφράζει τη συνολική σας ματιά πάνω στη ζωή;

M.M. : Ναι. Είναι το θεμέλιο της καλλιτεχνικής μου έρευνας, στην οποία ενώνεται η πολιτική, η φιλοσοφία και η ηθική.

Εφ : Αισθάνεστε ότι η ζωή σας αποτελεί μέρος μιας συνεχούς ροής; Έχετε νιώσει ποτέ ότι θα θέλατε να βγείτε απ’ αυτή τη ροή;

M.M. : Ναι, βέβαια, πολλές φορές. Δεν νομίζω όμως ότι μπορώ να αγνοήσω αυτό που υπάρχει γύρω μου• δεν υπάρχει για κανέναν αυτή η επιλογή. Αυτό που προσπαθώ να κάνω, και ίσως το ίδιο να προσπαθούμε όλοι μας, είναι να κρατηθώ από τον δικό μου χρόνο, τον δικό μου ρυθμό, να μην παρασυρθώ.

Εφ : Γιατί ονομάσατε αυτή τη δημιουργία BiT;

M.M. : Το «bit» είναι η απλούστερη μονάδα σ’ ένα σύστημα αρίθμησης που μπορεί να πάρει μόνο δύο τιμές. Το «bit» δηλαδή μπορεί να αντιπροσωπεύει δύο λογικές εναλλακτικές θέσεις, όπως ψευδές ή αληθές. Είναι δηλαδή ένα δυαδικό σύστημα. Για ποιο λόγο διάλεξα αυτόν τον τίτλο; Γιατί νομίζω πως εκφράζει πολύ καλά αυτό που ζούμε: περάσαμε, μέσα σ’ ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, από ένα καταπιεστικό και αυταρχικό σύστημα παραδοσιακών αξιών, σ’ ένα ανεκτικό σύστημα μιας ψευδούς ελευθερίας. Και τα δύο λειτουργούν ως συστήματα που απορρέουν από την επιθυμία του καπιταλισμού να ελέγχει τους ανθρώπους μέσα από διαφορετικές διαδρομές.

Εφ : Υπάρχουν στο έργο στιγμές όπου οι χορευτές κρατιούνται από το χέρι και ο χορός τους θυμίζει σχεδόν συρτάκι...

M.M. : Ήθελα να πάω πίσω στην εποχή που ο χορός εξέφραζε μια ιδέα του συλλογικού, του κοινού. Ο χορός είναι η δέσμευση των ανθρώπων να ζουν μαζί, στα καλά και στα άσχημα, για πάντα δεμένοι ο ένας με τον άλλον. Ψάχνω τις στιγμές όπου επιμέρους ρυθμοί δημιουργούνται μέσα στο σύνολο και το αλλάζουν, το μετατρέπουν σε κάτι καινούργιο, σ’ έναν νέο συνδυασμό, σε μια νέα αίσθηση συλλογικού. Όταν όμως το σύνολο δεν επιτρέπει να εκδηλωθούν διαφορετικοί εσωτερικοί ρυθμοί, αλλά απαιτεί την απόλυτη επανάληψη, τον απόλυτο συγχρονισμό, τότε το σύνολο γίνεται ένας στρατός. Από την άλλη πλευρά, όταν οι ρυθμοί αυτοί γίνονται απόλυτα ατομιστικοί, τότε καταλύουν το σύνολο, καταστρέφουν το κοινό.

Εφ : Το δεύτερο κομμάτι που θα παρουσιάσετε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, το Singspiele, μιλάει για την συνάντηση με τον Άλλο, έτσι δεν είναι;

M.M. : Το να συναντάς κάποιον είναι μια πραγματική περιπέτεια. Το πρώτο που βλέπουμε είναι το πρόσωπο, ξεχωριστά από το σώμα. Το πρόσωπο είναι αυτό που αρπάζει τη ματιά μας. Το πρόσωπο του Άλλου εκφράζει πράγματα πέρα από τις όποιες συγκεκριμένες εκφράσεις του. Μας αποκαλύπτει ίχνη ενός άλλου προσώπου, που βρίσκεται πίσω από αυτό που βλέπουμε μπροστά μας. Έχουμε αίσθηση της μοναδικότητας του άλλου, που δεν εκφράζεται με λέξεις. Η συνάντησή μας με τους άλλους ανοίγει έναν αστερισμό αισθήσεων.

Πηγή : http://greekfestival.gr/gr/magazines/article/o-xoros-sozei-ap%E2%80%99-ti-thlipsi

28/6/2015