«Alliance franco-grecque»
Interview du conseiller de Coopération et d’Action culturelle de l’ambassade de France en Grèce.
PUBLICATION : 03 /02/2013 05 :45
Scène de la représentation Vitrioli, de Yannis Mavritsakis, mise en scène par Olivier Py au Théâtre national de Grèce.
« Au moment où la crise s’abattait sur la Grèce, on m’a demandé de prendre la direction d’un Institut depuis longtemps étroitement lié aux créateurs grecs, particulièrement impliqué au cours des événements déclencheurs de la guerre civile et de la dictature des colonels. Dans le même temps, les subventions publiques à la culture, qui constituent la seule garantie pour la réalisation de productions de qualité, puisqu’elles ne sont pas soumises aux exigences du marché, ont commencé à s’épuiser.
À présent que chaque projet de longue haleine devient incertain, le besoin s’avère impérieux d’une institution comme l’Institut français, qui, avec ses collaborateurs, investisse dans la durée. De plus, en raison des liens de longue date, si particuliers et amicaux entre la France et la Grèce, il m’a semblé naturel de procéder à une refonte des programmes de coopération, afin que ceux-ci soient vraiment mis au service des artistes, des intellectuels et des institutions culturelles helléniques.
Si les créateurs, et les milieux culturels, sont à l’heure actuelle éprouvés et que nombre d’entre eux quittent la Grèce, la grande majorité reste, en particulier tous ceux dont l’art est lié de manière indissociable avec ce que ce pays excelle à produire: la parole et la scène. Il faut reconnaître que la créativité ne traverse aucune crise. De Yannis Mavritsakis à Lena Kitsopoulou, de Simos Kakalas à Vassilis Mavrogeorgiou en passant par Philippos Tsitos et Athina Rachel Tsangari, une génération tout entière prend avec brio la relève des figures qui font honneur à la Grèce à l’étranger : Michail Marmarinos, qui est à l’honneur et invité à mettre en scène en mars prochain Phèdre de Racine, pièce française par excellence, dans ce qui est le temple du théâtre français, la Comédie française, mais aussi Théodoros Terzopoulos, Lefteris Vogiatzis, Yannis Chouvardas, Andreas Staïkos, Vassilis Papavassiliou, Vangelis Théodorepoulos, Dimitris Papaïoannou et tant d’autres.
Il se peut que les Grecs eux-mêmes ignorent à quel point l’intérêt des institutions culturelles françaises pour cette scène théâtrale est renaissant, parce qu’elle représente un laboratoire d’expérience particulièrement intéressant : des directeurs artistiques de toute l’Europe suivent de près des troupes talentueuses comme celle de Canigounda à Stegi , qui va se mesurer prochainement au chef d’œuvre de Joël Pomera, et qui est invitée à donner des représentations dans mon pays, ou encore celle de Vasistas- qui garde en quelque sorte des attaches avec Marseille- et celle des Blitz qui rentrent après une tournée triomphale en France et d’autres aussi brillantes, comme les groupes Choros, Projector, Bijoux de Kant et Opéra.
Il s’agit d’une des scènes théâtrales les plus originales et créatives en Europe, que nous désirons, ici à l’Institut Français, mettre en valeur en lui facilitant les contacts avec notre pays. D’une conception qui se cantonnait à la diffusion de notre culture, nous sommes passés à un programme pluriannuel multipliant les discussions et échanges entre Français et Grecs et les programmes culturels. Nous voulons construire des ponts et faire le choix d’espaces artistiques communs afin de promouvoir des coproductions avec des institutions françaises.
Á l’ère de la mondialisation, c’est le Mataora qui revit lorsque la Comédie française propose à Marmarinos de monter Phèdre, lorsque la chaîne Arte et le centre national cinématographique de France financent Xénia, le film de Panos Koutras, lorsqu’Olivier Py, futur directeur du Festival d’ Avignon, travaille durant cinq semaines en Grèce, préparant le montage de la pièce de Yannis Mavritsakis Vitrioli au Théâtre national. Tout cela ne peut que témoigner de la confiance indéfectible de la France envers le peuple grec et ses créateurs.
En collaboration avec le Département de Langue et Littérature françaises de l’Université d’Athènes / Module : Traduction du grec vers le français (2012-2013, enseignante : M. Pantazara)
Devoir de : Vassiliki Panajotelli, Cheisoula Vichou
Πηγή: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=496023
«Eλλάς - Γαλλία συμμαχία»
Συνέντευξη με τον σύμβουλο Συνεργασίας και Μορφωτικής Δράσης της πρεσβείας της Γαλλίας στην Ελλάδα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 03/02/2013 05:45
Σκηνή από την παράσταση «Vitrioli», του Γιάννη Μαυριτσάκη, σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Πι, στο Εθνικό Θέατρο
«Την εποχή που ξεσπούσε η ελληνική κρίση μού ζητήθηκε να αναλάβω τη διεύθυνση ενός Ινστιτούτου με μακροχρόνια σχέση εγγύτητας με τους έλληνες δημιουργούς, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των καταλυτικών γεγονότων του εμφυλίου πολέμου και της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Την ίδια εποχή άρχισαν να εξαντλούνται οι δημόσιες επιχορηγήσεις για τον πολιτισμό, που αποτελούν το μοναδικό εχέγγυο για την υλοποίηση ποιοτικών παραγωγών, καθώς δεν υπαγορεύονται από τις επιταγές της αγοράς.
Την ώρα λοιπόν που κάθε μακρόπνοο πολιτιστικό σχέδιο καθίσταται αβέβαιο, η ανάγκη για έναν θεσμό όπως το Γαλλικό Ινστιτούτο να επενδύσει μαζί με τους συνεργάτες του στη διάρκεια καθίσταται επιτακτική. Επιπλέον, μου φάνηκε φυσικό να προχωρήσω, με δεδομένη την τόσο ξεχωριστή και μακρά φιλική σχέση Γαλλίας και Ελλάδας, σε μια επανεξέταση των προγραμμάτων συνεργασίας, προκειμένου να τεθούν πραγματικά στην υπηρεσία των καλλιτεχνών, των διανοουμένων και των ελληνικών πολιτιστικών θεσμών.
Αν οι δημιουργοί και οι πολιτιστικοί κύκλοι τούτη τη στιγμή δοκιμάζονται και πολλοί εγκαταλείπουν την Ελλάδα, η μεγάλη πλειοψηφία μένει, ιδιαίτερα δε όλοι εκείνοι των οποίων η τέχνη συνδέεται άρρηκτα με ό,τι καλύτερο η χώρα αυτή εξακολουθεί να παράγει: τον λόγο και τη σκηνή. Θα πρέπει λοιπόν να αναγνωρίσει κανείς ότι η δημιουργικότητά τους δεν περνάει κρίση. Από τον Γιάννη Μαυριτσάκη στη Λένα Κιτσοπούλου, από τον Σίμο Κακάλα στον Βασίλη Μαυρογεωργίου, από τον Φίλιππο Τσίτο στην Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη, μια ολόκληρη γενιά παίρνει με μπρίο τη σκυτάλη από τις εξέχουσες φυσιογνωμίες που τιμούν την Ελλάδα και στο εξωτερικό: τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, που αναλαμβάνει την τιμή και την πρόκληση να σκηνοθετήσει τον ερχόμενο Μάρτιο τη "Φαίδρα" του Ρακίνα, το κατεξοχήν γαλλικό θεατρικό έργο, στα άγια των αγίων του γαλλικού θεάτρου, στην Κομεντί Φρανσέζ, από τους Θόδωρο Τερζόπουλο, Λευτέρη Βογιατζή, Γιάννη Χουβαρδά, Αντρέα Στάικο, Βασίλη Παπαβασιλείου, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, Δημήτρη Παπαϊωάννου και τόσους άλλους.
Οι ίδιοι οι Έλληνες ίσως να μη γνωρίζουν σε ποιον βαθμό έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον των γαλλικών θεσμών για τη θεατρική αυτή σκηνή, που θεωρείται ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πειραματικό εργαστήριο: ευρωπαίοι καλλιτεχνικοί διευθυντές παρακολουθούν από κοντά ταλαντούχους θιάσους όπως τον Κανιγκούντα, που θα αναμετρηθεί προσεχώς στη Στέγη με το αριστούργημα του Ζοέλ Πομερά και έχουν προσκληθεί να δώσουν παραστάσεις στη χώρα μου, την ομάδα Vasistas - που διατηρεί εν μέρει δεσμούς με τη Μασσαλία - ή τους Blitz που επιστρέφουν από μια θριαμβική τουρνέ στη Γαλλία και άλλους εξίσου εξαιρετικούς, όπως τις ομάδες Χώρος, Projector, Bijoux de Kant και ΟΠΕRΑ.
Πρόκειται για μια από τις πιο πρωτότυπες και δημιουργικές θεατρικές σκηνές της Ευρώπης, την οποία εμείς στο Γαλλικό Ινστιτούτο επιθυμούμε να αναδείξουμε διευκολύνοντας τις πιθανές επαφές με τη χώρα μας. Από την περιορισμένη σκόπευση της διάδοσης του πολιτισμού μας περάσαμε σε ένα πολυετές πρόγραμμα πολλαπλασιάζοντας συζητήσεις και ομιλίες μεταξύ Γάλλων και Ελλήνων, επιμορφωτικά προγράμματα, χτίζοντας γέφυρες και καλλιεργώντας το έδαφος κοινών καλλιτεχνικών επιλογών για τη δημιουργία συμπαραγωγών με γαλλικούς θεσμούς.
Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας το Ματαρόα των ημερών μας είναι όταν η Κομεντί Φρανσέζ προτείνει το ανέβασμα της "Φαίδρας" στον Μαρμαρινό, όταν το κανάλι Arte και το Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου της Γαλλίας χρηματοδοτούν την "Ξένια", τη νέα ταινία του Πάνου Κούτρα, όταν ο Ολιβιέ Πι, μελλοντικός διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν, εργάζεται για πέντε εβδομάδες στην Ελλάδα προετοιμάζοντας το ανέβασμα του θεατρικού έργου του Γιάννη Μαυριτσάκη "Vitrioli" στο Εθνικό Θέατρο. Όλα αυτά αποτελούν αδιάψευστη ένδειξη της διαρκώς ανανεωμένης και αμέριστης εμπιστοσύνης της Γαλλίας στον ελληνικό λαό και στους δημιουργούς του».
Σε συνεργασία με το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών/ Μάθημα: Μετάφραση από τα ελληνικά στα γαλλικά (2012-2013, διδάσκουσα: Μ. Πανταζάρα)
Εργασία των: Βασιλική Παναγιωτέλλη
Χρυσούλα(Χριστίνα) Βήχου
Πηγή: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=496023
Un magazine franco-grec / Ένα γαλλοελληνικό περιοδικό
Clique, lis, écoute / Κλίκαρε, διάβασε, άκουσε
